W literaturze przedmiotu nie obowiązuje jedna definicja mentora i mentoringu. Wprost przeciwnie: W 1991 r., w samym tylko kontekście mentoringu akademickiego, Maryann Jacobi[5] doliczyła się ich piętnastu. W 2008 r. ogólna liczba definicji wzrosła do przeszło pięćdziesięciu[6]. Ta olbrzymia różnorodność bierze się po części z używania omawianych pojęć na dwa sposoby. Niektórzy badacze zbiorczym mianem „mentoringu” określają po prostu działania „mentora” (jakkolwiek nie byłyby one identyfikowane); inni zaś posługują się terminem w znaczeniu koncepcyjnym lub procesowym.
Mentoring – partnerska relacja między mistrzem a uczniem (profesorem a studentem, zwierzchnikiem a pracownikiem itp.) zorientowana na odkrywanie i rozwijanie potencjału ucznia. Polega głównie na tym, by uczeń, poprzez regularne rozmowy z mistrzem, zdobywał nową wiedzę, poznawał siebie, rozwijał zawodową samoświadomość i nie obawiał się podążać wybraną samodzielnie drogą samorealizacji[1]. (wikipedia)
Mentoring to dobrowolna, niezależna od hierarchii służbowej, pomoc udzielana przez jednego człowieka drugiemu, dzięki czemu może on poczynić znaczy postę w wiedzy, pracy zawodowej lub sposobie myślenia
(D.Clutterbuck, Warszawa 2002, s.13 „Każdy potrzebuje mentora”)
Mentoring to pomoc i wsparcie udzielane ludziom w zarządzaniu ich własną nauką w celu maksymalnego wykorzystania ich potencjału, rozwoju ich umiejętności, polepszenia uzyskiwanych przez nich wyników oraz wsparcia ich w dążeniu do stania się osobą, jaką pragną być.
(D.Clutterbuck, Warszawa 2002, s.15 „Każdy potrzebuje mentora”)
Mentoring to partnerstwo dwojga ludzi oparte na zaufaniu. Jest to proces, w którym mentor oferuje podopiecznemu stałe wsparcie i możliwości rozwoju. Ustosunkowując się do zagadnień i problemów przedstawianych przez podopiecznego, mentor zapewnia mu radę i wsparcie w postaci pragmatycznej i bezstronnej pomocy. Obie strony dążą do zbudowania silnych, wzajemnych kształcących związków.
(D.Clutterbuck, Warszawa 2002, s.15 „Każdy potrzebuje mentora”)
“Mentoring to relacja oparta na uczeniu się, polegająca na dzieleniu się umiejętnościami, wiedzą i doświadczeniem pomiędzy mentorem a mentee poprzez rozmowy rozwojowe, omawianie doświadczeń i modelowanie ról. Relacja ta może dotyczyć wielu różnych kontekstów i ma charakter dwukierunkowego partnerstwa na rzecz wzajemnego uczenia się, w którym ceni się różnice.”
(EMCC Global, 2021)
